Word jij ook zo blij dat we nog steeds dat heerlijkse zomerse weer hebben ?
Die warmte tovert onmiddellijk een glimlach op je gezicht, toch? bij mij ook Mirjam!
Wij hebben echt een fantastische zomer! Toch brengt het zonnige weer soms na enige maanden of zelfs na jaren een heel ander beeld op ons gezicht en leven, zonder dat we weten waarom.
Die minuscule beestjes die haast onzichtbaar zijn, kunnen mensen ernstig ziek maken. Inderdaad,
ik heb het over teken! Deze kleine diertjes lijken soms net spinnen. Maar wist je dat niet alleen teken, maar ook muggen, vlooien en recentelijk zelfs bepaalde vliegen,
de ziekte van Lyme kunnen overdragen?
Maar niet getreurd, zolang we geen rode kringen krijgen, zijn we veilig, toch?
Helaas, dat is een misvatting. Want vaak zien we helemaal geen kring! Een beet van de teek…
kan een hoop ellende geven. Een tijd geleden kregen wij een man in de praktijk wat ik graag met jullie wil delen, hij heeft zelfs in verschillende kranten een stuk geschreven zo dankbaar was hij.
Hij kon niet meer werken en zei; “lk heb altijd geleefd met het motto: niet zeuren maar doorgaan. Maar ik was zo moe, tot op het bot, ik was helemaal afgebrand.“
Hij was praktisch arbeidsongeschikt, voor een zelfstandig ondernemer een RAMP.
Antibiotica bleek niet te helpen, de reguliere geneeskunde kon hem verder niet helpen…
Hij heeft de ziekte van Lyme weten te overwinnen.
In feite voelde deze man zich al een jaar niet goed toen hij vlak voor de zomer van 2010 naar de huisarts ging. Door een bloedonderzoek werd daar de ziekte van Lyme vastgesteld.
“Ik werk al 33 jaar in de bossen en daarvoor ook al in het groen. Een tekenbeet is dan een risico, maar ik heb NOOIT van die rode kringen gehad.“
Hij vertelde; ik heb last van mijn spieren en gewrichten. Ik heb problemen met zien, denken, concentreren en organiseren.
Eigenlijk zouden ze bij vage klachten standaard op Lyme moeten testen!
lk heb altijd geleefd met het motto “niet zeuren maar doorgaan“.
Maar ik was ZO moe……tot op het bot……ik was helemaal
afgebrand…vertelde hij.Ik kreeg antibiotica, maar daar werd ik niet beter van. Ik ben bij de internist geweest en bij de cardioloog, want door de Lyme kreeg ik hartklachten.
Ik kreeg een MRI en uiteindelijk kwam ik bij een neuroloog.
Die durfde zelfs te betwijfelen of de klachten wel Lyme-gerelateerd waren!
Ze wilden me ook nog naar de reumatoloog sturen, omdat ik reumatische klachten had. Toen heb ik er een definitieve streep onder gezet. Het enige wat die artsen konden bedenken was antibiotica geven. EN DIT HIELP MIJ GEEN ZAK.
Toen hij met zijn vrouw voor het eerst in onze praktijk kwam, zat er in de wachtkamer een oudere vrouw die ook de ziekte van Lyme had, zo schreef hij in zijn artikel;
“Ze zat in de rolstoel en was al jaren aan het tobben geweest. Ze kon niet meer zelf drinken. Maar ze kon ook niet meer haar favoriete hobby’s, breien en puzzelen, uitoefenen doordat haar handen ontzettend waren gaan schudden!”
Ze was al in 3 ziekenhuizen geweest, waaronder een academisch ziekenhuis, en niemand kon haar helpen. Ik dacht toen vertelde de man later: och man, als dat mijn toekomst is?!
Gelukkig is zij door de behandeling bij Mirjam net als ik een heel stuk opgeknapt.
Maar op zo’n moment schrik je wel!
We zijn elkaar over de tijd dat we bij Praktijk Iseger onder behandeling waren nog wel een aantal keer tegen gekomen en we maakten dan altijd even een praatje over hoe het ging. Na een speciaal onderzoek, waarin Mirjam ook Lyme vaststelde, startte mijn behandeling tegen de Lyme.
Ze waarschuwde wel dat niet te voorspellen was hoe ik zou reageren.
Het kon ook eerst erger worden. Het werkte inderdaad wisselend.
Maar voordat ik bij Mirjam kwam, voelde ik me steeds verder achteruitgaan. Met die kuur kreeg ik naast de slechte dagen,
opeens ook GOEDE DAGEN!
En langzaamaan werden dat er steeds meer…
Nadat de kuur afgelopen was bleek de Lyme weg te zijn! Hij ziet de toekomst weer zitten. “Ik was door die Lyme absoluut niet de plezierigste man om mee te leven. Ik had ook een heel kort lontje. Ik wist niet meer hoe ik m’n werk af kon krijgen. Om zeven uur ging ik al naar bed, maar stond met dezelfde vermoeidheid weer op. Wat mij betreft had Noah die teken NIET mee hoeven nemen in zijn Ark.”
Alternatieve geneeswijzen worden vaak met achterdocht bekeken,
ze moeten vechten tegen de reguliere geneeswijzen,
maar ze trekken je er wel weer bovenop als niemand anders dat meer kan.
Uit de grond van zijn hart dankt hij Mirjam. Wat was ik dankbaar dat ik deze man mocht helpen!