Van pijn naar kracht – het verhaal van William
Ik had nooit gedacht dat ik zó moe kon zijn.
Elke ochtend voelde als een gevecht. Met lood in m’n benen en een hoofd dat niet meer mee wilde doen. En als stukadoor… ja, dan kun je niet even zeggen “ik blijf vandaag in bed”. Je moet door. Want eigen baas betekent ook: geen werk, geen inkomen. Maar toen kwam de klap — letterlijk overal in mijn lijf.
Het begon met een zware griep.
Mijn oren zaten dicht, ik voelde me ziek, maar het werd alleen maar erger. De moeheid sloop dieper in m’n lijf, tot ik nauwelijks nog een trap op kon zonder uitgeput te raken. Toen kreeg ik gordelroos. Mijn hoofd begon kale plekken te vertonen en m’n voeten… ja, die gingen open van de schimmel. Barstjes, bloed, branderige pijn. Elke stap voelde alsof ik op glasscherven liep. En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ik ook nog eens buikkrampen en diarree. Probeer dan maar eens te werken op de bouw, hè. Ik kon letterlijk niet meer.
Tot ik bij Praktijk Iseger terechtkwam.
Ik was eerlijk gezegd wat sceptisch, want ik had al zoveel geprobeerd. Maar hier voelde het anders. Er werd echt gekeken naar mij als mens. Niet alleen naar de klachten, maar naar wat eronder lag. En dat was even slikken, want er moest eerst wat werk verzet worden. Mijn amalgaamvullingen moesten eruit, net als de spalk achter m’n tanden. Daarna kreeg ik een dieet dat ik strikt moest volgen en een aantal middelen die ik op vaste tijden moest nemen. Klinkt streng, maar ik begreep ineens: als je je lichaam wilt herstellen, moet je het éérst schoonmaken en dan pas opbouwen.
Langzaam begon er iets te veranderen.
De energie kwam terug. Eerst een beetje — zo’n vonkje dat weer ging branden. Mijn buik werd rustiger, de krampen verdwenen. De huidirritatie trok weg en mijn voeten… die, werden ook stukken beter. Geen pijn meer. Geen branderigheid. Geen angst meer om te lopen. En weet je wat het mooiste was? Ik voelde me weer mezelf. De man die ik ooit was, vóór al dat gedoe.
Ik ben dankbaar. Echt.
Dankbaar dat ik mijn energie terug heb. Dat ik weer kan werken zonder pijn. Dat ik ’s ochtends wakker word en niet denk “hoe kom ik de dag door?” maar gewoon: “kom op, aan de slag!”.
En tegen iedereen die nu met pijn, vermoeidheid of gordelroos loopt — geloof me: herstel is mogelijk.
Als ik, met open voeten, een kapotte huid en nul energie, weer helemaal de oude kan worden, dan kun jij dat ook. Maar dan moet je wel durven kiezen voor de oorzaak, niet voor pleisters.
Dus mijn advies:
Wacht niet tot je lichaam schreeuwt. Luister nu al. En gun jezelf dat herstel.
Groet, William