Gewrichtsklachten door de ziekte van Lyme
Mijn eigen pad en intuïtie blijven volgen…
De ellende begon allemaal na een hele fijne zomervakantie in 2010 waar ik regelmatig in Overijssel met blote voeten en blote benen door het bos of door het struikgewas liep. Net zoals ieder ander…
Alleen ik werd gebeten door een teek. Mijn man had de teek netjes, compleet verwijderd met een tekentang en ik belde onmiddellijk de doktersassistente om te vragen wat ik moest doen.
“Mijn huisarts begon mij en mijn klachten vervelend te vinden, en ik moest maar naar de psycholoog!”
Ik hoefde niets te doen. Alleen als er een kring kwam (die niet kwam), als ik koorts kreeg of als ik gewrichtsklachten zou krijgen, moest ik naar de huisarts gaan.
Enfin, de eerste klachten kwamen na die zomer in oktober op met een stijve nek. Ik ga hiervoor naar een manueel therapeut. Na de eerste behandeling kreeg ik een onrustig, tintelend gevoel in mijn handen en een zere linkerarm met gewrichtsklachten. Ik vond dit heel vreemd, maar de manueel therapeut vertelde dat dit geen kwaad kon.
“Door het kraken komt er een stofje vrij en sommige mensen reageren daarop”
Dit gevoel bleef maanden aanhouden. Ik kan mijn arm soms niet eens meer optillen. Mijn vingers doen zeer en ik laat zomaar dingen uit mijn handen vallen.
In januari 2011 kreeg ik ontzettend last van keelpijn met koorts en hoesten.
Gewoon blijven werken…
…maar na een paar weken toch maar naar huisarts.
Zij vertelde mij dat ik een virusje heb wat vanzelf over gaat.
Een virusje van 2 maanden?
Ik begon me zorgen te maken en besloot om me te laten prikken op de ziekte van Lyme. De test zegt dat het negatief is, dus ik heb het niet… (Ja, inmiddels weten wij wel beter toch!)
Ik werd wel naar de reumatoloog doorverwezen, want ik ging ondertussen steeds moeilijker lopen. Dit zou volgens de huisarts met mijn eerdere knieoperaties te maken hebben. lk kreeg van de reumatoloog binnen 6 weken 3 diagnoses:
- Fibromyalgie:
Een hele vage diagnose. De arts drukte op een paar “tenderpoints” en werkte een checklist af. Toen had ik het… - Chondrocalcinosis:
Pseudojicht in mijn knie? - Poly-artrose:
Slijtage van meerdere gewrichten.
Bij het tweede bezoek aan de reumatoloog blijf ik hameren op de ziekte van Lyme. Hij wordt hierdoor toch wel een beetje kribbig…
“Er is toch niets uit de bloedtest gekomen!“
ALDUS DE REUMATOLOOG
Ik moest er maar mee leren omgaan en ik kon begeleiding krijgen van de reumaconsulente…
Het vreemde is dat ik toendertijd 3 weken goed liep, en vervolgens ongeveer 1 week kreupel liep.
Ik bleef naar de huisarts gaan die mij ook vervelend vond worden. Ik vroeg dringend om antibiotica, omdat ik het gevoel had dat mijn lichaam dit nodig had. Ik voelde haast letterlijk de beestjes in mijn lijf kriebelen. Een HEEL vervelend gevoel…
Maar de huisarts zei dat ik het van mij af moest zetten.
Hij zei: “JOUW LICHAAM EN GEEST ZIJN NIET IN BALANS, OMDAT JOUW MAN EEN PAAR JAAR GELEDEN EEN HARTINFARCT HEEFT GEHAD. JE MAAKT JE ZORGEN OM HEM EN JE TWEE KINDEREN, EN DAAROM BEN JE ZIEK”
Kortom, ik werd een traject in gestuurd om naar de psycholoog te gaan…
Hier ging ik op in, omdat ik nooit te oud ben om te leren. Maar ik werd wel boos omdat ik als “‘labiel” werd bestempeld. Ik werd gewoon niet serieus genomen!
De zomer van 2011:
Een jaar later werd mijn knie dikker en dikker. Op een dag zelfs zo dik, dat ik niet meer kon fietsen…
Mijn fysiotherapeut meette mijn knie elke week op en we zagen het per week achteruitgaan. Hij gaf mij na 6 behandelingen in 6 weken op.
Niet alleen fietsen gaat niet meer, ook als ik ging lopen, werden het steeds kleinere stukjes…
Gewrichtsklachten, spierpijn, nevelige gevoel in mijn hoofd, vergeetachtigheid en concentratieproblemen werden normaal voor mij.
Ik kon niet op de juiste woorden komen in gesprekken, ik had zere benen, hartkloppingen, pijn op borst en ik wist niet meer waar het allemaal aan ligt…
Ik werd vervolgens naar de orthopeed gestuurd voor mijn knie. Ze deden nog meer bloedonderzoek. Ook kreeg ik een bot en beenmergscan, omdat er een verdenking was van een bacteriële infectie aan mijn knie…
Hier bleek het kraakbeen weg te zijn aan de binnenkant van mijn knie en er werden ontstekingen in mijn bloed gevonden. Maar niemand kon verklaren hoe dit kwam…
Ik zat naar een CD te kijken van mijn eigen lijf en ik kreeg geen antwoord. Ik hoor de artsen op de afdeling nucleaire geneeskunde smoezen, en ineens vang ik het woord KANKER op.
Vervolgens kwamen ze naar mij toe dat ik toch wel dringend een second opinion moest laten uitvoeren. Beduusd en geschrokken ga ik naar huis met allerlei spookbeelden in mijn hoofd…
Gelukkig kwam er bij de second opinion geen kanker uit, maar een andere oorzaak ook niet!
Zomer 2012:
Ik kon al een jaar niet fietsen, een dagje uit met kids in pretpark is gelukt doordat ik in een rolstoel ben rondgereden. Je ziet die mensen wel eens in een pretpark, maar je verwacht NOOIT om zelf ooit in die situatie te zitten. Zover ben ik nu, 2 jaar na de tekenbeten!
De Lyme heeft mij niet losgelaten en ik kom door te googelen op de site van Praktijk Iseger terecht, waar Joey en Mirjam werken. Als door een magneet aangetrokken moet ik daar een afspraak maken. Ik heb sterk het gevoel dat zij mij kunnen helpen…
Na een uur werd door de Vega-test bevestigd wat ik al vermoedde: ik heb overduidelijk een LYME-infectie opgelopen. Ik moest huilen en tegelijk voelde ik mij opgelucht. Twee jaar lang werd ik niet serieus genomen en ging ik echt twijfelen aan mijzelf!
Mijn eigenwijsheid en mijn doorzettingsvermogen is wat mij door dit verhaal heen heeft gesleept. En ik had ook een enorm positieve “intuïtie” dat ik bij Joey en Mirjam eindelijk aan het goede adres was.
In de vierde week van mijn behandeling voelde het alsof er een “blokkade” wegtrekt in mijn knie…
…In de vijfde week stap ik op de fiets….
…Met tranen in mijn ogen, en daar ga ik!
Ongelooflijk… er was gezegd dat ik nooit meer zou kunnen fietsen door de artrose. Maar die heb ik nog steeds, en toch kan ik weer fietsen. Was het dan toch lyme-artritis in knie wat ik zelf vermoedde?
Joey doet na de Lyme kuur weer een Vega-test.
Het verlossende antwoord: DE LYME IS UIT MIJN LICHAAM!
Het was, en het is, het nog steeds allemaal dubbel en dwars waard. Ik heb inmiddels nu al 7 mensen via via doorverwezen naar Joey en Mirjam. Ik weet nu zelf hoe erg het is om niet serieus genomen te worden. Alle rare klachten die je kunt krijgen door die teken… en Joey en Mirjam nemen je wel serieus!
Ik wil Joey en Mirjam hierbij nogmaals bedanken.
Wat een aparte reis en ervaring was dit. Ik weet nu dat ik niet meer bang hoef te zijn dat ik ooit weer niet serieus genomen word, of dat ik nergens terecht kan als ik klachten heb…
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.