Op mijn werk dachten mijn collega’s dat ik overspannen was en ik begon ook erg onzeker over mezelf te worden.
Na een aantal jaren met veel vage klachten en anderhalf jaar erg ziek te zijn, ben ik nu weer zo fit als ik niet had durven wensen of hopen! Nu ik voor het grootste deel weer hersteld ben vallen veel dingen als losse puzzelstukjes in elkaar en ben ik volop bezig met het verwerken van de moeilijke jaren…
Ik schrijf hier in het kort hoe het gegaan is:
Ik ben in 2003 van Rotterdam naar Ouddorp aan zee verhuisd. Hier werkte ik onder andere bij een tuinder in Stellendam en bij een kaasboerderij. Ik ging vaak de natuur in en liep af en toe een teek op. Ik had geen flauw idee dat je van die beesten ook ziek kon worden.
Ik ging vanaf ongeveer die tijd langzaam aan steeds slechter zien. Ik kreeg moeite met mijn (tuur) werk bij de tuinder. En soms was ik bij de kaasmakerij ineens van het ene op het andere moment hondsmoe. Ik dacht dat het met mijn slechtziendheid te maken had, want ik heb vanaf mijn geboorte af al erg slechte ogen. De oogarts verweet het ook aan mijn oogafwijking. Ik had lichamelijk een goede conditie en fietste op mijn gemak 100 km op een dag. Dat ik soms zo moe was verweet ik aan de dagelijkse drukte. De vermoeidheid ging vanzelf over.
Omdat ik ook PDD NOSS (autistische stoornis) heb kosten alle prikkels om mij heen mij net wat meer inspanning als bij een ander. In 2007 kreeg ik last van astmatische klachten en kreeg ik een puffer van de huisarts. De astma werd geleidelijk aan steeds erger totdat ik in 2009 soms aanvallen had waar ik dacht te stikken. In September 2008 vloog ik, door onverwachts en hard te remmen over de kop met mijn fiets en kreeg een lichte hersenschudding doordat ik met mijn hoofd op de straat terecht kwam.
Ik kreeg na de hersenschudding weer last van de vermoeidheid en liep 2 tot 3 weken thuis. Ook had ik last van sombere buien en was soms erg chaotisch. Na die tijd werd ik alsmaar chaotischer, had moeite met mijn huishouden en dergelijke dingen op orde te houden. Vooral met zo’n astma aanval was ik soms aardig van de wereld… Zo erg dat ik bijvoorbeeld soms niet meer wist hoe ik mijn jas aan moest trekken of mijn boterham moest smeren.
De huisarts verweet het aan mijn astma en mijn drukke agenda. Ik werkte inmiddels in een inloophuis in Rotterdam, waar ik drie dagen in de week gesprekken voerde met bezoekers met allerlei (psychische en sociale) problemen. Aan de andere kant was mijn conditie optimaal en op goede dagen fietste ik als vanouds en wandelde door de duinen tochten van kilometers lang. Een heerlijke ontspanning.
In januari 2010 ging ik op vakantie naar de Roemeense Karpaten. Toen ik terug kwam was ik erg vermoeid en had last van duizeligheid. Ook had ik last van ADHD verschijnselen. In het begin dacht ik “het gaat wel weer over” ik heb best een indrukwekkende reis gehad en iedereen is wel eens moe of duizelig.
Maar de duizeligheid ging niet over en ik kreeg ook meer last van autistisch gedrag. Ik had soms moeite met denken. Ik verdwaalde in mijn eigen dorp, kreeg nekklachten en vermoeidheid, en zweet aanvallen. Het verliep allemaal heel grillig.
Op mijn werk dachten mijn collega’s dat ik overspannen was en ik begon ook erg onzeker over mezelf te worden. Ik liep bij een fysio voor de nekklachten maar die gingen niet over, ik kreeg last van sombere buien, stemmingswisselingen en angsten. Ik ben zelfs drie keer op de ziekte van Lyme geprikt. Bij het bloedonderzoek in het ziekenhuis konden ze niets vinden. De dokter verwees me naar de neuroloog. Ik ging door en CT-scan en uiteindelijk werden mijn klachten op hyperventilatie en paniekaanvallen geschoven.
Ik voelde me totaal niet serieus genomen!
Ik was overspannen zonder een rede om overspannen te zijn.
In September 2010 kreeg in gewrichtsklachten en kwam geheel zonder werk. Sinds die tijd werd ik met ups en downs steeds zieker en zieker. Ik kreeg ook moeite met praten, de juiste woorden vinden en lopen en bewegen. Vanaf maart 2011 hebben mijn ouders mij volledig moeten verzorgen en zelf met douchen en uitkleden moest ik verzorgd worden. Ik was zelf een soort van versuft en was bang hieraan te overlijden. Zeker de vage klachten en het grillige verloop van de ziekte maakte mij onzeker!
Ik kreeg last met het overzicht houden over dingen en ging in mijn eigen wereldje zitten omdat ik toch niet meer kon praten. En zo dacht ik en raakte ik ook psychisch in de neerwaartse spiraal.
In april 2011 startte ik bij praktijk Iseger met APS therapie en een Lyme kuur. Na 3 weken APS merkte ik dat de klachten wat afnamen en ik knapte langzaam op, ondanks de soms vervelende reactie van de Lyme kuur.
Wel verergerde tijdens de kuur mijn angsten en had ik het gevoel dat mijn hersenen gebroken waren. Ik moest ook weer gaan oefenen met lopen en daarvoor moest ik heel wat angsten overwinnen.
Mirjam en Joey praatten me zo nu en dan over een ‘drempel’ heen en ik merkte dat ik inderdaad meer kon dan ik dacht. Zo heb ik geleidelijk aan weer geleerd te lopen en op te zitten in plaats van op bed te liggen. De Lyme kuur sloeg goed aan en in juli was ik Lyme vrij! De Borrelianen waren verslagen :- ).
Om dit te vieren ging ik een weekje met mijn ouders naar noord Brabant om tot rust te komen en op te knappen. Ik knapte erg snel op.
Drie weken terug kon ik met moeite 500 meter lopen, nu liep en fietste ik weer aardige tochtjes. Helaas mocht het niet blijven duren…
Ik werd na een week, ja u leest het goed weer gestoken door een teek, ondanks genomen voorzorgsmaatregelen. Na enkele dagen kwamen al mijn klachten in alle hevigheid terug. Mirjam constateerde dat ik weer besmet was. Dus was een tweede kuur noodzakelijk. Ik was nu erg bang nooit meer beter te worden, maar na 5 weken was ik toch weer Lyme vrij. De reactie van de tweede kuur was zelfs nog vervelender dan de eerste kuur. Maar al met al begon ik na de kuur weer geleidelijk aan op te knappen.
Nu ik dit schrijf is het februari 2012 en ben ik lichamelijk weer helemaal de oude. Mijn immuunsysteem is weer volledig hersteld. Mijn klachten wat betreft mijn denken en angsten zijn ook verdwenen en ik werk weer regelmatig.
Alleen mijn concentratie en geheugen zijn nog niet optimaal, maar ik merk nog steeds dat er vooruitgang is.
Mirjam en Joey, hartelijk bedankt voor de goede behandeling en begeleiding.
Martin is al lang cliënt bij ons. Bij veel cliënten zelfs goed bekend en komt af en toe nog eens terug voor controle. Dit is wat hij 4 jaar later schreef, nadat hij vertelde in Israël bij twee wildvreemde mensen op de bruiloft uitgenodigd te zijn nadat zij hem spontaan kort ontmoet hadden:
Aanvulling ervaringsverhaal.
Nu ik in juli 2016 dit schrijf, merk ik dat klachten die ik zelfs al als kind heb ervaren, al of niet bij perioden, nu als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. Als kind was ik vaak moe, 10 minuten naar de tram lopen was soms een hele opgave. Zeker als ik dan nog de hele dag soms vechtend tegen de slaap in de schoolbanken zat. Ik had als puber bij perioden ineens last van mijn bovenarm of rechterschouder.
Na mijn ziekte ervaar ik een soort ‘tweede jeugd’. Ik ben voor mijzelf en mijn directe omgeving een ander mens geworden. 90% van mijn PDD NOS (autistische stoornis) is verdwenen. Hoewel het altijd een zwakke plek blijft omdat het niet is veroorzaakt, maar achteraf wel zeer versterkt is door de ziekte van Lyme. Ook mijn concentratie en geheugen zijn weer volledig op peil. Wel heb ik duidelijk mijn grenzen leren kennen en aangeven naar mijzelf of anderen. Omdat ik na mijn ziekte vanuit bijna niets weer alles moest gaan opbouwen en veel angsten moest overwinnen, heb ik veel inzicht in mijzelf en gevoel gekregen.
Hierdoor ben ik er gelijk bij als het nodig is. Dit geldt in alle opzichten van het leven.
In mei 2015 had ik een erg dikke knie en kon bijna niet lopen. Ik ben na twee vergeefse huisartsbezoeken gelijk naar Praktijk Iseger gegaan en ik was weer opnieuw besmet door een Lyme infectie. Die Borrelianen schijnen het gezellig te vinden bij mij denk ik…
Gelukkig kon ik tijdens de tweede week van de kuur al verbetering merken en was ik er gauw vanaf. Zelfs de huisarts stond versteld en wilde nu toch wel eens meer weten van homeopathie…..
Al met al heb ik het gezond zijn leren waarderen, want ik hoor het de mensen nog tegen me zeggen die mij tijdens mijn ziekte bezochten;
“Dit gaat niet goed….hij leeft niet lang meer,,,,”
Dan blijf ik toch bij het oud Nederlandse spreekwoord: de mens wikt, God beschikt.
2016 | Martin