Het probleem begon in augustus 2017. Ik ging door mijn rug of had een kleine spierscheuring…

Normaal herstel je na 8 weken, maar bij mij bleef de pijn en werd de pijn steeds erger. 1x lag ik zelfs op bed en wilde opstaan maar mijn rechter been deed niks meer. Hij blokkeerde volledig!

Ambulance kwam en de dokter zei gelijk van is psychisch?! (later bleek dat er een zenuw klem zat). Na vele onderzoeken in het ziekenhuis en bij de osteopaat e.d werd er zware morfine pleisters voorgeschreven. Hele dagen stoned en heel veel slapen.

De pijn was weg maar ja, was wel hele dagen van de wereld. Dat werd het natuurlijk ook niet. De artsen konden niks meer. Ik kon niet meer te lang staan of te lang zitten want dan kreeg ik ontzettende pijn. De artsen en anderen wisten niks meer en zeiden dat ik er maar mee moest leren leven en elke dag pijn zou hebben.

Na een jaar met heel veel pijn te leven waren we op een verjaardag, maar ik voelde ik mij totaal niet lekker. Ik had maar 2 biertjes op en ik wilde naar huis. Onderweg in de auto kreeg ik moeite met praten waardoor mijn vrouw vroeg of ik een bak bier op had. Vertelde dat ik er maar 2 op had, maar dat ik me niet goed voelde. Ik begon steeds moeilijker te praten. Mijn mondhoek begon te hangen, begon grauw te zien en kreeg paars/blauwe lippen. Ambulance kwam aan huis en nam mij direct mee want dachten dat ik een beroerte had.

Na vele onderzoeken bleek dat ik geen beroerte had gehad, maar wel zuurstof tekort had gehad in mijn hersenen. Maar ja wat nu… En wat was het dan wel want waardoor kwam het.

Toen waren we het beu en hebben Mirjam weer gebeld voor een consult. Uit de consult kwam dat ik wederom weer de ziekte van Lyme had opgelopen, de Ziekte van Lyme keerde terug samen met een Bromodialon vergiftiging ( en of ander rattengif) en ook nog een aluminium vergiftiging. Pffff wat een gedoe weer zeg.

Maar ik had al zoveel medicatie en onderzoeken gehad dat ik dacht van dit kan ik ook wel weer proberen. Mirjam schreef mij allemaal medicatie voor en allemaal verschillende kuren. En ik merkte na 2,5 week dat de pijn langzaam aan minder werd… Het waren wel kleine stapjes, maar het werd langzaam iets beter. Na vele kuren en APS therapie (pijnbestrijdingstherapie) werd het steeds beter en soepeler.

Op 24 januari 2019 had ik weer een controle consult en was ik eindelijk beter. Nu kon ik weer werken aan het weer sterker maken van mijn rug en mij spieren die erg verzwakt waren. Inmiddels ben ik gelukkig en eindelijk sinds 1 februari weer Fulltime aan het werk. Mirjam vond wel nog dat ik tot 28 maart de medicatie door moest slikken omdat mijn immuun systeem heel zwak was. Ik voel me nu fitter en al wat sterker. Maar ben blij dat ik al weer veel meer kan dan toen in het begin.