Wat leek op C.V.S. bleek de ziekte van Lyme te zijn. C.S.V. staat voor Chronisch vermoeidheidssyndroom, wat een vermoeidheidsziekte is die niet of slecht behandelbaar is. Maar wat bleek, het was de ziekte van Lyme die Dick belemmerde in zijn leven. Na een flinke terugslag d.m.v. medicatie knapte Dick op en fiets hij dagelijks naar zijn werk. Lees meer over het verhaal van Dick en zijn behandeling bij Praktijk Iseger hieronder.
Een “nasleepje” van de griep leek C.V.S. bleek Lyme te zijn!
Mijn naam is Dick Gouman. Getrouwd, en op het moment dat dit verhaal begon 28 jaar met 4 kinderen.
Op dinsdag 17 maart 1999 ’s ochtends werd ik grieperig wakker. Dus een dagje in bed blijven zodat ik me de volgende dag weer wat beter zou voelen. Ik wilde nog een dagje uitzieken zodat ik op donderdag weer fris naar mijn werk kon, maar helaas… De volgende morgen weer de griep. Maar ook dat ging over, zodat ik maandag vol goede moed het bed uitstapte. Beneden gekomen kwam ik erachter dat ik mijn horloge boven had laten liggen. Dus die wilde ik gaan halen. Bij de trap aangekomen keek ik omhoog en vroeg mezelf af hoe ik ooit boven moest komen… Ik liep naar de woonkamer en ben op de bank gaan liggen, niet moe maar totaal uitgeput.
Ik kan me verder niet veel meer herinneren van deze periode, behalve dat ik van de bank naar het bed ging, en van bed naar bank. Te moe om zelfs maar een mok koffie van de tafel te pakken. Na ongeveer een dag of vijf ben ik toch maar naar de dokter gegaan (omdat hij niet naar mij wilde komen). Mijn klachten verteld, en hij wist direct wat er loos was;
“Nasleepje van de griep meneer, hoeft u zich geen enkele zorgen over te maken”
Opgelucht kon ik adem halen, want zelf was ik bang voor de ziekte van pfeiffer. Dat had mijn broer gehad en die had er wel een paar maanden last van gehad. Zo ging het weer een paar dagen door. Maar 7 dagen wordt een week, en één week werd vier weken en nog een maand verder was ik nog steeds ontzettend moe. Ik weer naar de dokter want ik kreeg er ook nog een aantal andere symptomen bij. Duizeligheid, spierpijn etc.
In een artikel had ik gelezen van iemand die ook deze symptomen had, en die bleek M.S. te hebben. Dus ik wilde dat toch vragen! Maar als antwoord kreeg ik; als ik het zo goed wist dat ik zelf maar dokter moest worden. Uiteindelijk kreeg ik hem zo ver dat ik een bloedonderzoek kreeg. Daar kwam niets uit…
Vervolgens naar de cardioloog (omdat ik een aangeboren hartafwijking heb) ook dat was allemaal goed. Door diverse omstandigheden (onder andere bovenstaande) ben ik van huisarts verandert. Die begon al vrij snel over anti depressiva (daar zag ik gelukkig de lol van in). Na diverse onderzoeken van het bloed de ene nog uitgebreider als de ander, kreeg het dan eindelijk een naam;
ME C.V.S. – chronisch vermoeidheid syndroom
Opgelucht dat ik nu eindelijk wist wat ik mankeerde, maar toen het tot me doordrong viel het ook wel tegen. Ondanks dat ik nu wel gerichter kan zoeken naar behandelende artsen. In een artikel in gezondheid nieuws lazen we van een ME poli in Ede, dus gelijk aan de telefoon om een afspraak te maken. (wachttijd zeker 7 maanden bel in maart nog maar eens terug!). 2001 In januari naar het IJssellandziekenhuis waar een speciale ME arts zat. Ik kreeg medicijnen voor mijn spierpijn die steeds erger werd, en diverse andere onderzoeken. In februari weer naar Ede voor een slaap onderzoek, waar ze doormiddel van een speciaal apparaat konden kijken of ik wel voldoende en ook diep genoeg sliep. In maart weer diverse onderzoeken in diverse ziekenhuizen, waaronder weer in Ede.
Na mijn verhaal van tintel in handen en voeten, en het wegvallen van het gezichtsveld (net of alles naar opzij valt) werd mij voorzichtig verteld dat ze aan M.S. dachten. De huisarts had zoiets ook al aan mijn vrouw meegedeeld, maar ze schrok toch toen het hier ook werd gezegd. Dus de volgende stap was een MRI scan om M.S. te onderzoeken. Die kreeg ik in Dordrecht gelijk met een slaap apneu onderzoek. Bij alle onderzoeken van dit jaar waren geen afwijkingen gevonden. Op aanraden van een arts in het Gelderse vallei ziekenhuis heb ik ook nog fysiotherapie gekregen en een bezoek serie aan een psycholoog. Ook daar kwam niets uit…
Ondertussen is het 2002…
Via via hoorde we van iemand in het Radboudziekenhuis in Nijmegen, dus weer de telefoon gepakt en een afspraak gemaakt. Na een intake gesprek daar zijn er ook weer diverse onderzoeken gedaan. Onder andere een spierbiopt (een pijnlijke ervaring) en dergelijke (je zou er toch hondsmoe van worden van zoveel ziekenhuis bezoeken). Ik heb daar ook een gesprek gehad met een medisch psycholoog. Na een aantal gesprekken kwam eruit dat het daar ook niet in zat. Ook dit jaar ben ik nog een aantal keren naar Ede geweest. Totdat ook zij mij niet verder konden helpen.
Wat leek op C.V.S. bleek de ziekte van Lyme te zijn.
In 2003 op 8 Januari werd ik op de praktijk van Mirjam Iseger gewezen door een vriend. Ik had daar mijn bedenkingen bij…
Ik was al eerder bij een homeopaat geweest en was niets opgeschoten. Maar uiteindelijk wist mijn vriend me toch over te halen om een afspraak te maken. 5 februari was ik aan de beurt en na een uur wist ik dat ik de ziekte van Lyme had! Op 20 februari ben ik met de medicijnen begonnen. Wat leek op C.V.S. bleek de ziekte van Lyme te zijn.
Na een fikse terug slag klom in langzamerhand uit een dal, per 1 oktober ben ik weer volledig werkzaam. Nu in 2004 kan ik wel zeggen dat ik volledig hersteld ben. Ik heb een ander huis gekocht waarin ik heel wat uren zoet ben. Ik werk weer volledig met regelmatig overuren.. Ik ga weer op de fiets naar mijn werk (1 uur fietsen met een gemiddelde van 22km per uur) en ik zit gewoon weer lekker in mijn vel.
Ik heb in mijn portemonnee een aantal visitekaartjes van Mirjam, omdat mensen zien dat ik een heel ander mens ben. EN ZO IS HET OOK! Voor vragen kun je me altijd bellen 06-44410753 (niet op zondag)