Ziekte van Lyme met 2 co-infecties, het is een heftige conclussie maar een grote opluchting voor Gwen. Lees haar hele verhaal hieronder verder.
Praktijk Iseger, bedankt. En jij die dit leest er is hoop voor iedereen!
Mijn verhaal.
Haai, mijn naam is Gwen, 19 jaar en momenteel gelukkig weer springlevend!
Dit was de afgelopen jaren even iets anders voor mij… Ik kon helaas voor lange tijd niet wat andere van mijn leeftijd konden. In Februari 2019 toen ik 17 jaar was kwam ik bij praktijk Iseger terecht. Hier bleek uit de VEGAtest dat ik de ziekte van Lyme had met 2 co-infecties. Balen… dat is wat iedereen dacht dat ik zou denken. Maar eigenlijk – was ik heel OPGELUCHT. Opgelucht at al mijn “onverklaarbare”, “gekke” klachten helemaal niet zo onverklaarbaar en gek meer waren!
Mijn verhaal start eigenlijk al jaren geleden toen ik 8 jaar was. In de zomervakantie 2009 werd ik opeens heel ziek. In de volle zon lag ik onder een dikke slaapzak en spuugde de hele boel bij elkaar. Dit is het deel dat ik mezelf nog kan herinneren, daarna ben ik in slaapgevallen en alles wat daarna is gebeurd heb ik mij door mijn moeder moeten laten vertellen…
Ik snapte niet meer hoe ik moest drinken, herkende niemand meer en zag alle bosjes en bomen op mij afkomen? Mijn moeder schrok! Logisch natuurlijk. Dus op naar de dokter die vertelde dat ik een koortsdelirium had (zonder koorts…). De volgende dag had ik nergens last meer van dus ja, het zal dan wel ofzo. Wel bleef ik na deze zomervakantie mensen uit mijn slaapkamermuur zien komen of zag ik op mijn vlinderbehang, de vlinders bewegen. Je wordt gezien als gek als je dit vertelt, maar IK WIST wat ik zag en niet iemand anders!
Verder in het jaar kreeg ik last van uitvallen aan het oog. Dit hield in dat ik plotseling met een of beide ogen ongeveer 5 minuten niks meer zag. Het begon met één oog waarmee ik alleen nog maar een linker bovenkant kon zien. De oogarts en neuroloog konden dit niet verklaren…
Daarna slingerde ik met mijn fiets op de weg waarop mijn moeder mij waarschuwde en ik zei;
“Maar hoe moet ik recht fietsen als ik niets meer zie?!”
Dit bleef aanhouden en zo kwamen wij weer bij een neuroloog terecht. Na een MRI-scan, EEG en meerdere slaap EEG’s werd er in zo’n 2 jaar nog niets duidelijk…
Na een paar jaar gingen bovenstaande klachten uit zichzelf weg, maar geen neuroloog die het kon verklaren. Hoe fijn het ook was dat deze klachten weg waren, zo snel kreeg ik daar hele andere klachten voor in de plaats.
Ik zat ik groep 8 en moe dat ik altijd was… Ik korfbalde, maar als ik zaterdag een wedstrijd had gespeeld dan kon ik de rest van het weekend geen stap meer zetten zo moe was ik. Vervolgens kwam er ook nog eens bij dat ik standaard 2 weken in het jaar niet kon lopen, dus in een rolstoel zat. Het voelde dan alsof mijn voeten mijn lichaam niet konden dragen. Dus opnieuw weer naar de neuroloog. Ook dit was niet te verklaren en ik moest maar gewoon doorzetten en lopen, terwijl mijn benen niks deden?! En wie ging mij vertellen dat het iedere keer maar twee weken zou duren… Zou ik niet voorgoed in een rolstoel komen?
Iedere keer weer naar het ziekenhuis vond ik verschrikkelijk, altijd onderweg naar het ziekenhuis zei ik tegen mijn moeder, “waarom gaan we nog naar deze mensen zij weten het toch niet”.
Zoals je misschien al vermoedt gingen ook deze klachten na 3 jaar weer uit zichzelf weg.
Maar niks was mooi genoeg, want in de tussentijd had ik er tintelingen in mijn benen bij gekregen en continu pijn in mijn knieën. Deze pijn bleef aanhouden en ik had mezelf erbij neergelegd dat dit maar was hoe het was. Helaas gingen deze pijnen niet meer weg en werd het alleen maar erger. Pijn in de gewrichten van mijn handen, tintelingen in mijn armen, pijn in de schouders… Maar ach de dokteren wisten het toch niet dus deed ik maar alsof het er niet was en ging verder.
Na mijn vmbo-examens ben ik begonnen aan mijn mbo-opleiding. Hoeveel zin ik er ook in had, mijn lichaam ging met sprongen achteruit. De pijn werd heviger en was continu aanwezig, en ook werd de vermoeidheid erger en erger…
Toch ben ik gestart maar al snel kon ik het niet meer opbrengen om naar school te gaan. Alleen wat zeg je tegen de docenten op school? Je bent nog leerplichtig en superjong,
“Ik kan niks en dokters weten het niet…?”
Gelukkig werkte de zorg coördinator enorm mee en kon ik een hoop vanuit huis doen, wat eigenlijk nog te veel energie van mij vroeg. Mijn diploma heb ik in november 2019 op wilskracht gehaald.
In de loop van de tijd kwamen er steeds meer klachten bij, de tintelingen gingen naar mijn rug en mijn gewrichtspijnen bleven niet bij mijn handen en schouders.
De reumatoloog sloot reuma uit. En de neuroloog sloot epilepsie; MS; EN de ziekte van Lyme (door een lumbaalpunctie in december 2018) uit. Dus ja dan ligt het psychisch! Zo hard wordt het gezegd. Dit is het punt waar ik heb gezegd psychisch, jullie doen je werk gewoon niet goed ik ga niet naar een psycholoog ik voel dit echt…
Daar lag ik dan 24/7 in bed in een donkere kamer. Ik kon niets verdragen. Iedere prikkel was mij te veel. Tot we de tip kregen dat we eens op de site van praktijk Iseger moesten kijken. Van mijn moeder moest ik kijken maar ik was er klaar mee! Niemand die het wist! Ook de homeopaat, osteopaat en mesoloog niet die ik eerder al had bezocht!
En daar ging ik… als laatste strohalm in Februari 2019 naar de praktijk. Ik kreeg voor mezelf het verlossende woord dat ik NIET gek was en dat ik wel degelijk iets onder mijn leden had!
Ziekte van Lyme met 2 co-infecties
Een zware tijd brak aan (als dat het niet al was!), waar ook nog even een depressie bij kwam kijken. Gelukkig zijn wij zo goed door het gehele team van praktijk Iseger geholpen. Twee keer in de week maandenlang naar APS-therapie, maar alles voor een goed doel. Want een jaar later kreeg ik te horen dat de ziekte van Lyme en de co-infecties weg waren :-D.
Tijdens de behandeling kwam ik erachter dat er nog veel meer dingen die ik had kwamen door de Lyme. Zo had ik op latere leeftijd allergieën ontwikkeld voor bepaalde fruit soorten en tarwe maar nu kan ik alles weer eten!
Ik ben er nog niet helemaal en moet nog wel wat mineralen aanvullen, maar zelfs daar ben ik nu zomer 2020 bijna mee klaar.
Ik had me dit de afgelopen jaren niet kunnen bedenken… maar ik ben er weer. Geniet van het leven en kan eindelijk “tiener dingen doen” en met mijn vrienden zijn.
Praktijk Iseger, bedankt, en jij die dit leest er is hoop voor iedereen!