Eind januari 2011 was Harm (toen 14) een dag grieperig, met aan het eind van de dag een pijnlijke schouder…

Daar dit een week bleef aan houden naar de huisarts geweest. Hier bloed geprikt op een breed scala van aandoeningen zoals reuma, Lyme, Q-koorts. Bleek een mogelijke mycoplasma-infectie aanwezig. Harm kreeg in overleg met de kinderarts een antibiotica kuur. Echo’s van zijn schouder lieten geen bijzonderheden zien.

Na enkele weken verplaatst de pijn zich naar de knieën Dan naar zijn heupen, naar zijn ribben en naar zijn vingertoppen en kreeg Harm een doof gevoel in zijn tenen. Na meerdere keren bloedprikken kwam er niets bijzonders meer uit.

Harm gebruikt diclofinac 2 tot 3 keer daags 25 mg. Hij krijgt fysiotherapie met redelijk resultaat, tot 23 maart…

Harm kan niet meer op zijn benen staan. Hij moet op 2 krukken lopen en heeft een dikke knie. Na een week is dit spontaan weer over. Kinderarts constateert dan ook niets meer. Op 27 juni de huisarts gebeld i.v.m. met zeer pijnlijke nek, hij kan zijn bed niet uitkomen. In overleg met de huisarts maar een extra tablet Diclofinac waardoor de pijn in de loop van de dag afzakte.

In augustus een aantal weken behoorlijk buikpijn en ook nog steeds die pijn in de knieën. De pijnlijke knieën zijn er al die tijd gebleven. Via de kinderarts nog doorgestuurd naar de reumatoloog in het Beatrix ziekenhuis. Ook deze vond geen bijzonderheden, “zou vanzelf wel weer overgaan”. Toen hebben wij aangedrongen op een second opinion in het Sophia Kinderziekenhuis.

Ook daar kon de kinderarts geen bijzonderheden in het bloedbeeld en op echo’s vinden. Toch vond ze de klachten vreemd, dus wilde nu zeker toch door gaan zoeken. Daarom ook hier naar de reumatoloog. In deze tijd kreeg Harm ook weer erg veel buikpijnklachten.

Hij kreeg van de huisarts Naproxen, maar hier kreeg hij nog ergere buikpijn van. Dus toch weer mee gestopt. Is deze weken ook gestopt met Diclofinac omdat ook daardoor de buikpijn erger leek te worden. Dit gebruikte hij toen nog steeds voor de knieën. Ook bij de reumatoloog kwamen we niet verder. Omdat er in onze familie ook een vorm van hemofilie voorkomt en Harm op een echo van de knie een klein bloedinkje had, zijn we hier nog verder mee gaan onderzoeken bij de hematoloog. Maar hier kwam ook niets uit. We raakte de wanhoop wel een beetje nabij zo…

Toen kregen we van kennissen de tip om eens contact op te nemen met een therapeut gespecialiseerd in de ziekte van Lyme: praktijk Iseger. Wel een beetje sceptisch in eerste instantie, maar omdat Harm nu al ruim een jaar zoveel pijn had dit toch gedaan. We waren gewoon niet zo voor alternatieve geneeskunde. Maar de pijn moet toch ergens vandaan komen? We konden al binnen een week terecht. Ondertussen was het eind februari 2012.

Gewichtsklachten door ziekte van Lyme

Na een enkele korte test was het overduidelijk dat Harm de ziekte van Lyme heeft. En daarbij een salmonella infectie, een schimmel en veel te laag vitamine B12.

Harm kreeg hiervoor behandelingen samen met APS behandeling en knapte zienderogen op. Na zo’n 4 weken had hij bijna geen pijnklachten meer! Eind juni was Harm helemaal klaar met de behandelingen en de klachten waren over! Alleen zouden de knieën voorlopig een zwakke plek blijven. Hier kan wel 2 jaar overheen gaan voor dit volledig hersteld zal zijn vertelt Mirjam.

Eind oktober krijgt Harm weer pijnklachten in zijn knieën. Na een test bij de Praktijk Iseger bleek er weer een salmonella infectie te zijn. Omdat zijn knieën een zwakke plek zijn, kreeg hij hier dus eerder pijn dan in de buik. Na nog een flinke behandeling hiervoor, heeft Harm nu al een jaar geen pijnklachten meer!

We zijn nu blij dat Harm (en ook zijn zusje Esther) bij Mirjam terecht kon en dat we daardoor achter de pijnklachten zijn gekomen. Zelfs in het Sophia Ziekenhuis wisten ze niet hoe verder te gaan.

Nogmaals heel hartelijk dank voor jullie kennis en behandeling die meegedragen heeft aan de behandeling van de ziekte van Lyme van Harm.